Van Pfff..naar Brrr

We hebben nog een paar dagen te gaan in Indonesië en deze brengen wij door in het plaatsje Sanur. Sanur is een bekende toeristische badplaats, niet ver van de hoofdstad Denpasar. We willen graag nog een paar dagen relaxen op het strand voordat we Indonesië gaan verlaten. We slapen in een kleine Homestay waar een hele vriendelijke vrouw ons verwelkomt. Nadat we onze backpacks op de kamer hebben gelegd, lopen we het stadje in om het te gaan verkennen. Vervolgens gaan we naar het strand en we zien dat het water heel erg laag staat. Je moet heel ver door drapperige zeewier lopen wil je een beetje kunnen zwemmen. Nu ben ik niet heel erg bang weggelegd, maar ik heb wel een angst voor krabben, en laten die daar nu net zitten. Ik blijf dus mooi aan de kant. Geen krab die zich mag verlekkeren aan mij! Er wordt verteld dat het water vroeg in de morgen wel hoog staat en dan is het gegarandeerd lekker zwemmen. We nemen dit advies ten harte en geven het de volgende dag een nieuwe kans. Helaas zit het weer ons niet mee en wordt het ook vandaag geen strand. Jammer! We hadden er zo op gehoopt dat we nog een paar dagen konden afkicken van strand voordat we naar het (koude) Nieuw Zeeland gingen. Dit was wel erg cold turkey. Om onszelf toch nog een mooie finale van deze vakantie te gunnen, boeken we, voor de laatste nacht, een kamer op een resort niet ver van Sanur. Hier is een heerlijk zwembad en kan het lage water, het zeewier of de krabbetjes ons niet tegenhouden van een verfrissende duik. We genieten deze laatste dag en avond van ons mini paleisje, ons heerlijke bed en de rust.

De volgende dag is het dan zo ver, we verruilen het warme Indonesië voor het iets minder warme Nieuw Zeeland. Het is in Nieuw Zeeland immers lente, dus heel koud zal het niet zijn…We hebben hoge verwachtingen van Nieuw Zeeland en we hebben daarom ook veel zin in ons nieuwe avontuur. We komen, als echte Nederlanders, (ex)militairen en controlefreaks, veel te vroeg aan op het vliegveld. We willen onszelf inchecken en hoe vlekkeloos alle voorgaande vluchten gingen, was hier niets meer van te merken. We werden extreem veel en vaak gecontroleerd. En als klap op de vuurpijl mogen we niet naar Nieuw Zeeland als wij geen ticket kunnen overhandigen waarmee wij kunnen aantonen dat wij het land, binnen 3 maanden, weer verlaten. Ontzettend vervelend dat we het vinden gaan wij toch maar op zoek naar een goedkoop ticket. Dit was makkelijk gelukt als internet het zou doen, maar toevallig lag die dag het Wi-Fi netwerk plat. Toch lichtelijk gestrest (maar gelukkig waren we veel te vroeg) gaan wij verschillende ticketcounters af op zoek naar een ticket. Uiteindelijk vinden wij een ticket naar Singapore. Dit zal dan ook onze volgende bestemming worden na Nieuw Zeeland.

Na een lange en vermoeiende reis, met wederom vier uur tijdverschil (totaal +10 uur!), komen wij dan eindelijk aan in Auckland. We stappen het vliegtuig uit en jeetje wat is het hier koud!!!
Mijn lichaam schiet zowat in de kramp van de kou en maakt het liefst rechtsomkeer, maar mijn nieuwgierigheid is gelukkig veel te groot, en we lopen in een stevige pas naar de bagageband om onze vertrouwde vrienden, de backpacks, op te halen. De reis kan beginnen. We rijden met een Uber naar onze accommodatie in Auckland. Ondanks het verkeer veel rustiger en georganiseerder is dan in Indonesië, scheelt het maar bar weinig of we zagen een vrachtwagen wel van heel erg dichtbij. ‘Gelukkig, was dit in zijn 25 jaar als chauffeur nog nooit gebeurd en was dit dus echt een uitzondering’, aldus de chauffeur. We komen aan bij onze accommodatie en zowel Tom als ik hebben het extreem koud. De kachel gaat op standje sauna en ik trek alles aan wat ik maar kan vinden. We zijn flink vermoeid van de reis en de jetlag helpt ons ook niet mee. We gunnen onszelf een paar uurtjes slaap om vervolgens de omgeving wat te gaan verkennen. Ons doel van die dag: een paar boodschapjes halen, ergens wat eten en dan weer het bed in. Morgen gaan we wel weer iets nuttigs doen. Simpel gezegd, maar moeilijk gedaan. Boodschappen doen is natuurlijk niet moeilijk, maar de prijzen daarentegen vielen ons zwaar op de maag (en we hadden nog niet eens gegeten). Het is hier kennelijk heel normaal als je ruim drie euro voor een komkommer betaalt. We hadden echt wel verwacht dat Nieuw Zeeland duur zou zijn, maar bij deze prijzen moesten we toch even een paar keer slikken. We halen het broodnodige en gaan op zoek naar een plekje waar we kunnen eten. We zitten net buiten het centrum, veel keus om te eten is er niet. En de restaurantjes die er waren, zijn, net als de boodschappen, boven ons budget. Nu hebben we het koud, grote honger, maar een kleine portemonnee. Dan opeens heb ik een briljant idee: ‘laten we wat bestellen’. Tom gaat ongeveer 75% mee in mijn ideeën en dit was er gelukkig ook één van. We lopen terug naar huis en bestellen onze fastfood maaltijd. Dit is de goedkoopste optie en we hebben ernstige honger dus FASTfood zal ons snel wat meer comfortabel maken. Helaas is niets, tot nu toe, wat het lijkt en kunnen we ruim 1½ uur later onze afgekoelde hamburger en frietjes eten.

De volgende dag verkennen we Auckland, omdat we nog redelijk last hebben van de kou en van onze vermoeidheid, gaan we op tijd terug naar onze kamer en kruipen we vroeg onder de wol. De volgende dag kunnen wij onze huurauto ophalen en kan de reis ‘echt’ beginnen.

We zijn erg enthousiast dat de roadtrip kan beginnen. Tom mag het spits afbijten en neemt plaats achter het stuur (die rechts zit). We hebben (gelukkig) een automaat en we hoeven ons dus geen zorgen te maken om met links te moeten schakelen. Het links rijden zijn we (een beetje) gewend vanuit Indonesië en het gaat gelukkig goed. Na een tijd gereden te hebben, laat ik mijn rij-skills zien we komen gelukkig heelhuids aan bij onze nieuwe bestemming. We slapen via Airb&b bij andere mensen in huis. Het is een prachtig huis, en de mensen zijn erg vriendelijk. We hebben onze eigen kamer, een heerlijk bed en grote (prive)badkamer. Niets te klagen zou je zeggen..alleen het weer viel nog steeds tegen. Het was niet alleen koud, maar het regent bijna aan één stuk door. We kunnen hierom vrij weinig doen die dag. Ook de volgende dag regent het alsof het nooit meer zou stoppen, maar toch besluiten we om het er op te wagen en we rijden naar de Cathedral Cove. Dit is een strand met een enorme rotspartij. Door de golven is er een natuurlijke rotsboog ontstaan en je kunt hier alleen maar onder doorlopen als het eb is. We zijn bijna bij de Cove, maar het regent nog steeds. We warmen onszelf eerst even op met een kop koffie en thee. De regen lijkt niet te stoppen en we maken een plan B. Voordat we weer vertrekken ga ik nog even naar het toilet. Het toilet is buiten en ik kijk nog één keer naar de donkere (regen)wolken, en opeens zie ik in de verte lichte wolken en de zon! Vol enthousiasme loop ik terug naar Tom en we besluiten het er toch op te wagen. We rijden nog een klein stukje door naar de Cove en wat blijkt: het is droog! Om bij de Cove te komen moet je zo’n 45 minuten wandelen. We lopen het voetpad af en we worden omringt door het prachtige Nieuw Zeelandse natuur. We komen aan bij de Cathedral Cove en het is onwijs mooi. We zijn een van de weinige mensen daar en zien dan nu toch ook de voordelen van het slechte weer. We schieten mooie plaatjes en mijn eigen Piet Paulusma, Alias Tom, ziet donkere wolken onze kant op komen. We lopen daarom weer terug naar de auto. We zitten nog geen seconde in de auto en het begint keihard te regenen! Wat hebben wij een geluk gehad!

De volgende dag vertrekken we naar een klein plaatsje, Waitara, vlakbij New Plymouth. Hier blijven we 10 nachten in een appartementje wat we hebben gevonden via Airb&b. Ook hier is het weer (nog) niet zoals we hadden gehoopt, maar tussen de buien door kunnen we ons wel vermaken. Zo vertrekken we regelmatig met de auto en rijden we door prachtige landschappen en kleine dorpjes. Helaas is Tom niet fit en doen we het rustig aan. ‘Gelukkig’ is het weer slecht en is het toch meer weer om binnen te blijven. De weerberichten voor volgende week zien er beter uit en we hopen dat we dan wat meer naar buiten kunnen.

Tot nu toe kunnen we nog niet het Nieuw Zeeland zien waarop we wel hebben gehoopt. Natuurlijk smelten we niet van de kou en regen (alhoewel Tom toch wel een beetje op weg is..) maar je ziet door de bewolking weinig van de omgeving. Maar zo nu en dan, als het weer het toelaat, mogen we de schoonheid van Nieuw Zeeland even ontmoeten. Dit geeft ons voldoende moed dat het hier echt wel goed gaat komen.

Liefs,
Donna en Piet Paulusma