Van reizen naar relaxen
Door: Donna en Tom
Blijf op de hoogte en volg Todo
24 Augustus 2017 | Indonesië, Lombok
We besluiten om de stad te gaan verkennen. De stad is wel wat druk, maar totaal niet zoals Jakarta of Bandung. Er heerst een prettige sfeer en de mensen zijn vriendelijk. Zo komt er, wanneer wij rustig zitten in een parkje, een man met ons te kletsen. Hij spreekt een paar woorden Nederlands en vind het dan ook erg leuk om dit met ons te delen.
We zijn in Yogyakarta vooral om de tempels in de omgeving te bezoeken. We huren wederom een auto met chauffeur. Een ontzettende leuke, vriendelijke man. Hij leert ons een hoop over de cultuur van Java. Zo vertelt hij, dat een man op Java streeft naar 5 idealen: huis, auto, een vrouw, werk, wapen (een soort authentieke, historische dolk) en een vogel. Het laatste onderdeel, de vogel, dien je voor je huis te hangen (uiteraard in een kooi). Zo kan iedereen zien dat je het goed hebt. Status is erg belangrijk in Indonesië. Er wordt opgekeken tegen de mensen met een blanke huid, aldus de chauffeur. De Indonesiërs vinden een blanke huid prachtig, dit in tegenstelling tot hun eigen huiskleur. Hoe blanker hoe beter. Blank staat gelijk met rijkdom. Het gaat zelfs zo ver dat er mogelijkheden zijn om je huid witter te maken. Er zijn vrouwen die witte make up dragen om zo blanker te lijken. De chauffeur vertelt dat zijn huid meer donker is dan de gemiddelde man hier op Java en dat dit niet bevorderlijk werkt voor het vinden van een vrouw. Echter heeft hij geluk heeft gehad, zo verteld hij. Hij heeft vanaf jongs af aan een vrouw heeft toegewezen gekregen en daar mee is getrouwd. Je kunt je voorstellen dat onze oren de gehele tijd aan het klapperen zijn wanneer hij dit allemaal vertelt. Daarentegen is het erg vermakelijk en voordat we het weten, komen we aan bij het eerste tempelcomplex Prambanan. Prambanan is het grootste Hindoe-Javaanse tempelcomplex in Indonesië. We zijn er vroeg en gelukkig is de temperatuur nog aangenaam en worden we niet omver gelopen door andere toeristen. Wel zijn er lokale mensen die uiteraard met deze twee bleekscheten op de foto moeten. Het begon met één foto, toen twee, vervolgens drie…en voordat je het weet sta je een hele fotoshoot te houden met talloze mensen. Daarom besluiten we: nog één foto!
Het tempelcomplex is van veraf al indrukwekkend maar van dichtbij is het helemaal waanzinnig. ‘Eindelijk’ worden we na het vele reizen beloond met dit prachtige bouwstelsel. Als echte toeristen maken we super veel foto’s en na een voldaan gevoel gaan we door naar het volgende tempel complex: Borobudur. Borobudur is gemaakt in een vorm van een reusachtige mandala en is het grootste boeddhistische monument ter wereld. Het is een prachtig complex, maar de hitte, de drukte en de darmen van Tom zorgen er voor dat wij na een klein uurtje weer terug gaan. Na nog een mooie taxirit terug, kijken wij met een voldaan gevoel terug op deze mooie dag.
Omdat de darmen van Tom nog even moeten wennen aan het eten hier, besluiten we om deze avond het lokale eten te laten staan en te gaan voor pizza en pasta! Na deze voortreffelijke maaltijd is het tijd om naar huis te gaan. Ons energielevel is wat gedaald en we gunnen onszelf een ontspannen rit terug naar huis. We gaan dus niet lopen, maar we nemen een tuktuk. We hebben met elkaar afgesproken dat we echt geen fiets-tuktuk nemen want dit blijft toch een lastig punt. Uiteraard snappen we dat ook deze mensen aan hun geld moeten komen, maar het voelt toch ook naar als een man op leeftijd twee van die luie blanken vooruit moet fietsen. Dus we gaan vol enthousiasme op zoek naar de juiste tuktuk Ik spreek een man aan en hij wil ons wel wegbrengen. We onderhandelen over de prijs en als snel komen we op een goede prijs uit. Ik zeg nog vol trots tegen Tom: ‘Wow ik word hier echt goed in’. We stappen in en de man begint te trappen…….! Huh? Is dit geen brommer-tuktuk!? Shit! Toch niet goed genoeg gekeken. Beide zitten we schaamtevol in de tuktuk, en aan de rit leek geen einde te komen. We laten ons eerder dan afgesproken afzetten en we geven hem een dikke fooi. Zo hebben we onze schaamte toch nog wat kunnen afkopen.
Na twee nachten in Yogyakarta gaat onze reis verder naar Surabaya. Hier slapen we één nacht om de volgende morgen het vliegtuig naar het eiland Lombok te pakken.
Na ruim een week waarin we veel aan het reizen zijn, besluiten we onszelf even wat rust te gunnen. We zullen daarom wat langer op dezelfde plekken blijven in Lombok. We worden op het vliegveld opgehaald door een aardige, jonge chauffeur die ons naar de stad Sengiggi brengt. De rit naar onze accommodatie laat Lombok zich kort aan ons voorstellen. We zien rust, weinig verkeer en een prachtige omgeving. In Sengiggi staat weer een accommodatie van Airbnb op ons te wachten. De eigenaar is een jonge, Duitse man. Onze kamer is een fijne kamer en we voelen ons er welkom. De volgende morgen gaan we op zoek naar de mooie stranden van Lombok. We belanden op Sengiggi Beach. Het mooiste strand van deze omgeving. Nu op zoek naar een goed plekje om onze handdoek te kunnen uitslaan. Na een beetje wikken en wegen hebben we het juiste plekje gevonden. Onder een ‘echte authentieke strand-accommodatie’ aldus de verkoper. Lees: 4 palen in de grond met daarover een zeil en 2 matjes op de grond. Desalniettemin deze ‘authentieke strand-accommodatie’ heeft onze dag erg aangenaam gemaakt, want we zijn maar een beetje verbrand. We liggen op het strand in Lombok en kunnen eindelijk het water in. Althans dat dachten we. Nog geen 5 minuten nadat we geïnstalleerd zijn, komt er een man, een vrouw en 2 jonge meiden naar ons toe. De man geeft één van die meiden Engelse les (als je het ons vraagt kon ze beter een andere leraar zoeken, want zo goed Engels sprak hij zelf niet..). Ze willen graag met ons haar Engels oefenen. Wij gaan akkoord en wat verlegen stelt het meisje haar vragen. Zo aardig dat we zijn, geven wij netjes antwoord. Totdat we opeens erg hard moeten lachen. Het meisje wilde de vraag stellen : ‘Is he your husband?’ maar in plaats daarvan vraagt ze: ‘Is he handsome?’ Iedereen heeft dit gehoord. Ook zij heeft door wat ze eigenlijk vroeg en we schieten allemaal hard in de lach. Uiteraard moet ik er nog aan toevoegen: ‘Yes he is veeeeeeeeeryyy handsome!’. Het ijs is gebroken en zo ook onze privacy. Want ook zij installeren zichzelf bij ons onder onze authentieke strand-accommodatie. Gelukkig hebben ze wel wat lekkere koekjes en wat kroepoek bij, en zo delen wij onze accommodatie en zij hun eten. Jullie verwachten waarschijnlijk dat dit verhaal zich afspeelt als Tom in zijn zwembroek zit en ik mijn bikini. Het eerste klopt, maar het tweede niet. Ik durf mijn jurk niet uit te trekken! Alle lokale mensen hebben geen bikini aan. Zij gaan bedekt het water in. Alleen een aantal andere toeristen zijn in bikini. Ik voel mij erg ongemakkelijk om mij te ontdoen van mijn jurk. Zeker nu leraar Engels met zijn dames bij ons is zitten, dus ik blijf braaf in mijn te lange, te hete jurk zitten. Na een tijd raakt ons geduld met deze mensen toch een beetje op en hopen wij dat ze gaan vertrekken en de hint snappen als wij vertellen dat we zo het water in gaan…helaas! Ze zeggen: ‘Ja, is goed!’ en blijven geduldig zitten. En zo wij dus ook. Na 10 minuten weer stil zitten, besluiten we dan toch het water in de gaan en ik vertel onze nieuwe vrienden dat ik een bikini draag en vraag hen of ze hier bezwaar tegen hebben. Dit hebben zo totaal niet!? Kortom: ik had al die tijd al mijn jurk uit kunnen hebben. Maar goed, je kunt niet zeggen dat ik niet mij best heb gedaan!
Na 3 nachten te zijn bijgekomen in Sengiggi reizen we door naar het super gezellige Kuta. We komen aan bij een afgelegen, maar super fijne accommodatie. Het is een klein huisje, maar daarin een heerlijk bed, airco, tv en een koude douche! Ook is hier een heerlijk zwembad. We zullen hier totaal 4 nachten blijven. Omdat we zo afgelegen zitten huren we een scooter en gaan zo de omgeving ontdekken. Het is wel even wennen dat we links moeten rijden, maar buiten dat, zijn er vrij weinig regels, dus je kunt weinig fout doen. Er zijn hier prachtige stranden! Ongelooflijke heldere zee en witte zandstranden die pijn doen aan het blote oog. Zaterdag vliegen we naar Bali om daar onze reis weer voort te zetten.
Tom is aan het surfen terwijl ik het blog schrijf. Ik besef me dat ik aardig wat woorden heb weg getypt, maar dit is nog maar een fractie van wat we mee maken. Ons eerste verhaal zijn wij geëindigd met de woorden ‘West- Java heeft ons niet mogen pakken’. Dit geldt niet voor Midden-en Oost Java en al zeker niet voor Lombok. Anders gezegd: Ons vliegtuig is op 11 augustus geland in Indonesië, maar wij zijn pas een week later geland en genieten nu echt van al het moois was dit land ons te bieden heeft.
Liefs,
Donna en Tom
-
24 Augustus 2017 - 10:08
Anneke:
Gaaf verhaal weer .fijn dat jullie nu echt het vakantie gevoel hebben . -
24 Augustus 2017 - 12:49
Millie:
Onwijs leuk verslag weer en inderdaad nu toch echt jullie vakantie gevoel. Blijf genieten... van en met elkaar
Xxx -
24 Augustus 2017 - 12:56
Ellie:
Wat een verhaal dat jij met je jurk aan blijft zitten -
24 Augustus 2017 - 15:49
Jolanda:
Zo Donna klink goed als ik jou was zou ik schrijver worden leuk om je verhaal te lezen ik zeg IK BEN FAN. Haha super -
24 Augustus 2017 - 18:54
Javier:
Leuk verhaal! Fijn dat jullie je vermaken. Had ik het toch goed ingeschat dat je binnen de kortste keren naar een porseleinen pot MET papier zou verlangen;) Veel plezier! -
24 Augustus 2017 - 19:38
Tjaa:
Zolang kan ik niet kakken, dus toch maar even ergens lekker voor dit verhaal gaan zitten.... -
24 Augustus 2017 - 23:17
Elsemieke:
Have fun! Leuke om de verhalen te lezen -
26 Augustus 2017 - 07:45
Lizzy:
Heerlijk om te lezen, we loved yogyakarta en lombok. Lekker rond Touren op een brommertje!
Vergeet gili niet!!! -
26 Augustus 2017 - 14:10
Anissa:
Leuk verhaal! Veel plezier! Xx -
30 Augustus 2017 - 13:52
Jasper:
Leuk stukje jongens!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley