In een wereld vol verschillen

Laat alles vallen wat je in je handen hebt, je kunt weer opgelucht ademhalen, want eindelijk is er weer een nieuw reisverslag over de avonturen met Tom en Donna op reis.

Ik neem jullie nog heel even mee naar het ´Oh zo mooie Nieuw Zeeland.´
Onze laatste anderhalve week in Nieuw Zeeland reizen wij een op een tempo’tje lager. Dit had enerzijds te maken met het weer en anderzijds omdat we dan weer uitgerust kunnen beginnen aan het avontuur in Azië. Zo zijn we beland in de studentenstad Dunedin. Hier verblijven we weer via Airb&b in een mooie kamer. De gastheer was een hele vriendelijke, typische Nieuw Zeelander. Hij was al op leeftijd, maar dit deed zijn actieve leven niet vermoeden. Hij was heel de dag in de weer, maar stond ook steeds paraat om met ons een praatje te maken. Dunedin is een andere stad dan de meeste die wij hebben gezien in Nieuw Zeeland. Er zijn vele historische gebouwen en er is in tegenstelling tot de andere steden zo waar een gezellig plein met allerlei barretjes en restaurantjes. Het weer is heerlijk en we nemen het er dan ook even lekker van. Twee cola en een halve meter pizza werd lekker opgepeuzeld in de brandende zon. Met een volle buik en een verkleurde huid laten we deze stad achter ons en maken we ons gereed voor de volgende, en tevens onze laatste, autorit. Na een reis van zes uur zijn we aangekomen in de stad Christchurch. De stad die in 2011 zwaar werd getroffen door een aardbeving. Dit was dan ook nog te zien. Zo werd er hard gewerkt in de bouw en groot deel van de stad was lastig te bereiken. De stad zelf was niet erg bijzonder en we zijn hier dan ook snel op uitgekeken. Gelukkig hadden we een fijn appartementje waarin we onze laatste dagen konden vertoeven. In deze laatste dagen was er nog één bijzondere dag, namelijk de verjaardag van Tom. Aangezien een cadeau geven op reis niet handig is - dit moet je weer mee slepen- trakteer ik Tom, en mijzelf, op een heerlijk, uitgebreid etentje. Een mals stukje vlees, een goede fles wijn, een voortreffelijk toetje en goed gezelschap, zijn de ingrediënten voor een fijne avond samen. Na een goede nacht slapen kunnen we ons gereedmaken voor de lange reis die op ons staat te wachten.

Na 11 uur vliegen, vele uren wachttijd en verschillende tijdzones , komen we dan -eindelijk- aan in Singapore. Wow, hier is het warm! De jas kan weer onderop in de tas, en de korte broek kan weer aan. We trekken er meteen op uit want we zijn niet alleen moe, maar hebben ook honger! We stuiten redelijk snel op een klein restaurantje waar we heerlijk (en weer met stokjes) eten. De volgende dag worden we rond half zeven wakker. Goedemorgen Jetlag! De dag begint voor ons, dus dan maar op zoek naar een ontbijt. We komen iets voor acht uur aan bij een bakkertje, maar zelfs die vind het nog te vroeg en heeft nog nauwelijks brood te koop. We gaan daarom naar een restaurantje waar veel lokale mensen eten om ons ontbijt te scoren. We bestellen iets wat er uitziet als een normale boterham en twee eieren. De ober vraagt of een zachtgekookt eitje goed is en wij antwoorden enthousiast ‘Ja, lekker!’. Een paar minuten later krijgen wij onze boterham met daarop iets wat lijkt op zaagsel. Als een verbaasde toerist ruik ik er allereerst aan en krijg dan al de rillingen over mijn lichaam. Maar zoals me moeder altijd roept ‘Je moet niet aan je eten ruiken’, neem ik dapper een hap. Gatver! Het smaakt naar iets van vis. Mij niet gezien dat ik dit als ontbijt (lunch, of avondeten) ging nemen. Dan maar over op de eitjes. Tom maakt zijn ei open – door met een lepel er op te slaan – en het hele ei valt uit elkaar. Huh? Dit ei is niet zachtgekookt, dit is rauw! Wederom zit ik verbaasd om mij heen te kijken of andere mensen dit ook hebben. Ik zie verschillende mensen naar ons kijken en moeten lachen. Een man vertelt ons dat dit zo hoort en dat je, je brood er in moet dopen. ‘Erg lekker’, aldus de man. Wij lachen vriendelijk naar de man en kijken elkaar vervolgens aan en onze ogen vertellen elkaar dat we dat echt niet gaan doen. Ik loop terug naar de counter en vraag of ik mijn andere drie eieren mag ruilen tegen hardgekookte eieren. Ze gingen akkoord zo konden we dan toch nog ‘genieten’ van ons ontbijt.

Omdat we maar één volle dag zijn in Singapore, proberen we alles uit deze dag te halen. Zo lopen we ons een ongeluk van de ene kant naar de andere kant van de stad. We belanden in Chinatown en worden overspoeld met winkels vol Chinese spullen en eettentjes waar je allerlei Chinese gerechten kunt eten. Het is super leuk om hier door heen te lopen, je waant je echt in China. Niet veel later belanden we in little India. Hier worden we ondergedompeld in vele kitscherige sieraden, kledingstukken en andere prularia. We worden tijdens deze schitterende chaos aangesproken door een man die ons een gratis workshop aanbiedt. Het gaat om een workshop percussie met instrumenten uit India. Wij zouden geen echte Nederlanders zijn om hier geen ‘Ja!’ tegen te zeggen. Het is immers gratis. Daarnaast is de temperatuur behoorlijk aan het oplopen en even binnen verkoeling zoeken kan geen kwaad. Na anderhalve uur kan deze josti-band dan ook een soort van ritme spelen. Het was niet een hele boeiende workshop, maar we hebben ons er prima vermaakt!
Buiten Chinatown en Little India heeft Singapore een hele hoop -gigantische- winkelcentra en bizar hoge gebouwen. Erg indrukwekkend om te zien. Na een dag lopen en nog steeds geteisterd door onze jetlag zijn we gebroken en houden we het voor gezien. De volgende dag vertrekt onze bus naar Maleisië.

De bus is een luxe bus waarbij we heerlijke stoelen hebben. Buiten is het rond de 33 graden en we vinden het daarom ook niet heel erg om wat verkoeling in de bus te zoeken. Toch slaat deze verkoeling alles. De mensen hier zijn erg blij met de airco en dat mag iedereen weten ook! De airco gaat op standje diepvries en wij worden als ijsjes zo koud. Ik heb de airco recht op mijn gezicht staan en ik weet dan ook dat ik hier niet ongeschonden van af kom. Ik zou ook geen Donna heten als ik geen gelijk heb, want de volgende dag ben ik stront verkouden.

We zijn nu ongeveer een week in Maleisië en het is zo bijzonder om hier te zijn. De steden zijn enorm verschillend met Singapore, terwijl het zo dichtbij elkaar ligt. Daarnaast is het ook weer ‘raar’ om vanuit Nieuw Zeeland in Azië te zijn. Het leven hier is weer zo anders. Ik vind het heerlijk om weer terug te zijn in Azië. Hier heb ik echt het gevoel dat ik in een andere wereld ben, een wereld die mij steeds weer laat verassen. Nieuw Zeeland is een prachtig land, met onvoorstelbare mooie natuur, maar het leven lijkt redelijk op dat van ons. In tegenstelling tot hier in Azië. Het is je niet voor te stellen hoe hier wordt geleefd. En dat terwijl Maleisië een redelijk ontwikkeld land is. Misschien is het mooiste aan reizen dan ook wel dat je alle verschillen, alle plus-en minpunten mag zien, mag ruiken en mag proeven!